Droga Krzyżowa na Błoniach z udziałem Ojca Świętego Franciszka

Autorem rozważań przy każdej stacji Drogi Krzyżowej jest bp Grzegorz Ryś, biskup pomocniczy Archidiecezji Krakowskiej, znany historyk Kościoła, kaznodzieja i rekolekcjonista oraz odpowiedzialny w Episkopacie Polskim za dzieło nowej ewangelizacji.

Każda stacja to spotkanie z inną formą artystyczną, obrazującą nazwę i treść stacji. W tym celu twórcy wykorzystali różne, nowoczesne, czasem odważne, awangardowe, czasem symboliczne formy sztuki; począwszy od tańca nowoczesnego, malarstwa muralowego, akrobacji powietrznej, animacji komputerowej, aż po performance i sztukę ulicy. Wirtuozeria i kunszt zaproszonych do projektu artystów, oraz nietuzinkowe przedstawienie poszczególnych stacji ma na celu nie tylko przybliżyć temat wydarzenia, ale także wykorzystać takie formy sztuki i nowoczesnego performancu, które będą widowiskowe i czytelne dla młodzieży na całym świecie.

Kierownictwo muzyczne nad całością projektu objął prof. dr hab Wiesław Delimat. Oprawę muzyczną nabożeństwa stanowić będzie orkiestra smyczkowa, chór oraz trójka solistów: Anna Pehlken – sopran, Paweł Tomaszewski – fortepian i Adam Bałdych – skrzypce. Nadzór choreograficzny – Karolina Domańska. Autorem i reżyserem tego wydarzenia jest Mateusz Polit – reżyser, choreograf – twórca nowoczesnych widowisk, spektakli teatralnych i wydarzeń artystycznych zarówno w kraju jak i za granicą.

Dodatkowym wyróżnikiem stacji Drogi Krzyżowej będą żywe drzewa – kilkumetrowe dęby, stojące w donicach przy każdym podium. Obok nich będą stały tablice z nazwą stacji oraz korespondującego z nią uczynku miłosierdzia. Te 14 drzew wraz z tablicami zostanie po ŚDM przewiezione i posadzone na terenie Sanktuarium św. Jana Pawła II „Nie lękajcie się” w Łagiewnikach. Staną się żywą i stale rosnącą Drogą krzyżową, pamiątką ŚDM 2016, którą każdy pielgrzym w przyszłości będzie mógł przejść i rozważać pasyjne tajemnice Jezusowej Męki i Miłosierdzia.

STACJE OD 1 DO 14

Rozważania oparte na schemacie 14 uczynków miłosiernych co do ciała i co do duszy.

1. Stacja „Jezus skazany na śmierć” PODRÓŻNYCH W DOM PRZYJĄĆ

Materiał video dot. stacji: Wspólnota Community of Sant’Egidio

Etiuda artystyczna: Nowoczesne połączenie formy animacyjnej z tańcem współczesnym. Tancerz w sposób zintegrowany animuje i jest animowany przez symboliczną grafikę wyświetlaną na telebimie w jego tle. Treść obrazuje symboliczny sąd nad Jezusem ( dłonie – utożsamiane z oskarżeniami wobec Jezusa)

Artysta (Jezus): MAKSIM WOITIUL (Białoruś). – W 1996 – pierwszy solista w Teatrze Wielkim w Mińsku. Zangażowany w pierwszoplanowe role w Śpiącej królewnie Piotra Czajkowskiego oraz Postoju Kawalerii Petipy. Aktualnie – Pierwszy solista zespołu baletowego Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. Występuje w głównych partiach w baletach współczesnych i klasycznych w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie.

2 Stacja „Jezus przyjmuje krzyż” GŁODNYCH NAKARMIĆ

Materiał video dot. stacji: Towarzystwo Pomocy dla Bezdomnych im. Brata Alberta (Kuchnia)

Brother Albert Homeless Aid Society (Soup Kitchen)

Etiuda artystyczna: Katolickie Stowarzysznie Młodzieży oraz OAZA – Grupa wolontariuszy ok 400 osób, niczym w ulicznym prerformansie tworzą z własnych ciał kształt krzyża – symbolika Krzyża – na znak podjęcia jego ciężaru, przez Chrystusa. (Specialnie wyznaczony sektor na Błoniach, wolontariusze tworzą krzyż , między sektorami z publicznością)

Artyści: Wolontariusze – Katolickie Stowarzysznie Młodzieży, OAZA oraz inni

Towarzystwo pomocy dla bezdomnych im. Brata Alberta

Celem Towarzystwa jest niesienie pomocy osobom bezdomnym i ubogim – w duchu Patrona, św. Brata Alberta.
Towarzystwo realizuje swoje cele poprzez:
• zakładanie i prowadzenie schronisk, noclegowni, domów stałego pobytu i innych placówek pomocowych
• pracę socjalną, pomoc prawną i psychologiczną, posługę religijną
• reintegrację społeczną i zawodową
• prowadzenie kuchni, łaźni świetlic, klubów, organizowanie wigilii i śniadań wielkanocnych, kolonii
• wydawanie żywności, odzieży, sprzętów, środków czystości, leków
• współdziałanie z samorządem terytorialnym, administracją państwową, Kościołem Katolickim, organizacjami pozarządowymi
• działalność informacyjną, inspirowanie badań naukowych • szkolenie pracowników i wolontariuszy

3.stacja „Pierwszy upadek” GRZESZĄCYCH UPOMINAĆ

Materiał video dot. stacji: Kirche in Not

Etiuda artystyczna: Gimnastyczne Adagio – czyli trójka gimnastyków , która początkowo niczym grupa Laokona spleciona, otulona, po chwili z własnych ciał tworzy postać Jezusa i ” kształt ludzkiego krzyża”. Bohater dzwiga ciężar, po kilku krokach, przyklęka ( upada niosąc na plecach „ludzki krzyż”.

Artyści: FLY CUBE – to zespół artystów akrobatów na najwyższym poziomie światowym. To również fundacja skupiająca artystów występujących na scenach i estradach praktycznie całego świata. Spektakle grupy fly cube to przykład na to że ciało ludzkie nie ma granic…
Kirche in Not
Powstała w 1947 roku, mając jako cel, pomagać kościołowi w różnych potrzebach. Ma biuro w 17 krajach, wspomagając więcej niż 5000 projektów w 130 krajach. Jako główne misje mają obronę prześladowanego kościoła, ewangelizacja w biednych społeczeństwach i zachęcić więcej ludzi do wsparcia.

4. Stacja ”Jezus spotyka swoja Matkę” STRAPIONYCH POCIESZAĆ

Materiał video dot. stacji: Dom Samotnej Matki i „Okno życia”

Home for Single Mothers and „Window of Life”

Etiuda artystyczna: Artyska ubrana w nadwymiarową szatę, umieszczona na specjalnym podnośniku, wolno majestatycznie wyjeżdza na spotkanie ze swym synem. Symboliczna scena spotkania matki i syna. Twarz Jezusa wyświetlona na wielkim telebimie, do którego dociera aktorka.

Artysta (Matka): JULITA GUMULAK – tancerka, pedagog, choreograf. Absolwentka Ogólnokaształcącej Szkoły Baletowej w Poznaniu. W latach 2002-2006 tancerka w Teatrze Wielkim im. St. Moniuszki w Poznaniu. Pedagog tańca klasycznego i współczesnego w Ogólnokształcącej Szkole Baletowej w Warszawie. Pracuje również jako choreograf w międzynarodowym zespole baletowym Art Project Ballet.

Dom samotnej matki „Okno życia” z Gdańska
Pierwsze Okno Życia założyła w 1999 r. niemiecka pastorka Gabriele Stangl w reakcji na dramatyczne wyznanie kobiety, która urodziła dziecko poczęte przez gwałt. Okna życia funkcjonują w wielu krajach, między innymi w Niemczech, w Czechach, we Włoszech, w Rosji, Szwajcarii, Belgii, na Litwie i Słowacji.

Pierwsze Okno Życia w Polsce zostało otwarte w 2006 roku przez Caritas Archidiecezji Krakowskiej.

Okno Życia to specjalnie dostosowane miejsce, w którym matka może pozostawić anonimowo swoje nowo narodzone dziecko bez narażania jego życia i zdrowia. Obecnie w całym kraju jest 58 takich miejsc, wiele z nich znajduje się pod opieką Caritas diecezjalnych, współpracujących ze zgromadzeniami żeńskimi, Domami Samotnej Matki, a nawet szpitalami miejskimi.

Podczas 10 lat działalności Okien Życia w Polsce uratowano 90 dzieci. W całym kraju takich miejsc powstało już 58. Z danych policji wynika, że powstanie Okien wpłynęło na spadek przypadków dzieciobójstwa – w całej Polsce takich zdarzeń w 2000 r. było 47, a w 2014 r. – cztery.

Kobiety znajdujące się w trudnej sytuacji a oczekujące narodzin dziecka mogą otrzymać pomoc w co najmniej 40 domach samotnej matki prowadzonych przez Kościół. Praktycznie na terenie każdej polskiej diecezji znajduje się tego typu placówka prowadzona przez Caritas, zakony żeńskie lub fundacje pro-life.

5. stacja Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż Jezusowi CHORYCH NAWIEDZAĆ

Materiał video dot. stacji: Arka (L’Arche)

Etiuda artystyczna: Scena pontomimiczna utrzymana w estetyce teatru ulicznego. Artyści w slow motion , niczym w zatrzymanym w ruchu obrazie przedstawiają scenę Szymona z Cyreny pomagającego nieść krzyż Jezusowi.

Artyści: TEATR AKT – wyrósł z tradycji „polskiej szkoły pantomimy”, jednak jego aktorzy wciąż poszukują nowych środków wyrazu. Przedstawienia sceniczne, plenerowe, parady uliczne, pokazy ogniowe, a także specjalnie przygotowywane projekty artystyczne,prezentowane są podczas festiwali teatralnych oraz wszelkiego rodzaju imprez kulturalnych na terenie całej Europy. Obecnie w repertuarze teatru możemy oglądać spektakle uliczne : Kalos kaghatos, „In Blue”, „Sen Kustosza”, „Płonące laski”, „Poza czasem”.
L’Arche
Wspólnota została założona w 1964 roku we Francji, kiedy Jean Vanier, zachęcony przez Ks. Dominikanina Thomas, zaprosił dwóch osób niepełnosprawnych żeby mieszkali z nim. Szukają być symbolem nadziei i solidarności, wspólnota jest już w 35 krajach, w pięciu kontynentach.

Poświęcona jest do stworzenia domów i programów gdzie osoby z intelektualną niepełnosprawnością mogą wspólnie razem z osobami które im pomagają, dzielić przeżycia codziennego życia.

Wspólnota zapewnia prace oraz terapeutyczne i rozrywkowe zajęcia dając wsparcie tym osobom żeby mogli rozwinąć swój potencjał.

6. stacja „Weronika ociera twarz Jezusową” WIĘŹNIÓW POCIESZAĆ

Materiał video dot. stacji: Stowarzyszenie Pomocy Wzajemnej „BARKA”

BARKA Association of Mutual Help

Etiuda artystyczna: Modern baletowa etiuda taneczna. Tancerka w sposób symboliczny pomaga i współczuje Jezusowi i ociera jego twarz chustą. Kiedy postać Jesusa sie oddala za jego plecami , na wielkiej symbolicznej chuście ( 14*16 metrów) pojawia się niewyraźna twarz Chrystusa , niczym odciśnięta chwilę wcześniej na szalu Weroniki.

Artyści: ART PROJECT BALLET – międzynarodowy zespół baletowy

AGATA KUCZYŃSKA (Weronika) – Absolwentka Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Gdańsku. Brała udział w spektaklach :„Bajadera”, „Dziadek do orzechów”, „Romeo i Julia” , „Kopciuszek”, „Artifact Suite” w zespole Polskiego Baletu Narodowego w Teatrze Wielkim w Warszawie. Pedagog tańca klasycznego dla dzieci i młodzieży. Tancerka Art Project Ballet.

ARKADIUSZ HEZLER (Jesus): – Tancerz Warszawskiego Teatru Roma. Brał udział w takich spektaklach jak: „Deszczowa Piosenka” „Mamma Mia”….

Mistrz Polski w aerobiku sportowym 2012 i 2014. Tancerz Art Project Ballet.

Stowarzyszenie Pomocy Wzajemnej „BARKA”

Stowarzyszenie Pomocy Wzajemnej „BARKA” powstało w 1998r. Początkowo działało w ramach poznańskiej Fundacji o tej samej nazwie. Inspiracją powstania była pomoc osobom wychodzącym z więzień na wolność. Ale ponieważ w tym czasie wiele osób w Polsce traciło pracę, a w konsekwencji rodziny i domy, „Barka” stała się bezpieczną przystanią także dla bezdomnych, którzy nigdy w więzieniu nie byli.

Istotą działalności Stowarzyszenia jest pomoc w samopomocy. Wspólnoty składają się wyłącznie z osób, które z różnych powodów stały się bezdomne. Stowarzyszenie stworzyło nie tylko domy, ale system pomocy, który sprawił, iż członkowie wspólnot pracują razem na ich utrzymanie i na swój rachunek, tworząc w ten sposób jedną rodzinę. Członkowie wspólnot zajmują się gospodarstwem, uprawiają pole, prowadzą pasiekę i sklep z używanymi towarami, podejmują pracę na lokalnym rynku pracy. W ten sposób ludzie, którzy byli w jakimś sensie problemem społecznym, stają się darem dla kolejnych osób potrzebujących pomocy. Przez cały okres naszej działalności z pomocy w naszych wspólnotach skorzystało ponad 1600 osób.

W ciągu 18 lat istnienia, Wspólnoty zyskały bardzo wielu ludzi, którzy to dzieło wspierają na różne sposoby. Jesteśmy jednak przekonani, że głównym budowniczym naszej Wspólnoty jest Pan Bóg, którego prosimy o błogosławieństwo przy każdym posiłku, w czasie wieczornych modlitw Wspólnot oraz wspólnotowych Mszy Świętych. Niemal od samego początku Wspólnota zawierzyła się opiece Maryi i ten akt zawierzenia ponawia w każdy pierwszy czwartek miesiąca. Centralnym miejscem każdego domu wspólnotowego jest kaplica oraz stół, przy którym omawiane są istotne dla Wspólnoty sprawy.

Aktualnie Stowarzyszenie prowadzi pięć wspólnot domowych dla 80 osób, a zimą przyjmujemy dodatkowo 20 osób w schronisku zimowym „Stajenka”.

7. stacja „Drugi upadek Pana Jezusa” URAZY CHĘTNIE DAROWAĆ

Materiał video dot. stacji: Projekt Magdalena

(Congregation of the Sisters of Our Lady of Mercy – Sanctuary in Krakow- Łagiewniki)

Etiuda artystyczna: Symboliczny performance w wykonaniu instruktorów wspinaczki sportowej i wysokogórskiej. Artyści mozolnie, w rytm muzyki wspinają się na ściankę wspinaczkową. Z własnych ciał tworzą na ścianie znak krzyża. Finalnie na odpowiednie akcenty w muzyce odpadają od ściany – symbolika drugiego upadku Jezusa…

Artyści:

MATEUSZ SZMAJDA – Członek Kadry Narodowej we wspinaniu wysokogórskim. W dorobku ostatnich lat eksploracja niedostępnych rejonów Atlasu Wysokiego oraz Kaukazu.

PAWEŁ GROCHOLSKI – Przewodnik tatrzański, instruktor wspinaczki sportowej oraz instruktor narciarskim. Kwalifikowany ratownik TOPR.

Projekt Magdalena (Congregation of the Sisters of Our Lady of Mercy)

Wspólnota zakonna, w której żyła św. Siostra Faustyna z wielkim zaangażowaniem kontynuuje jej misję. Siostry głoszą orędzie Miłosierdzia

czynem, słowem i modlitwą.

Prowadzą m.in. Domy Miłosierdzia (Młodzieżowe Ośrodki Wychowawcze dla dziewcząt),Domy Samotnej Matki, świetlice środowiskowe, itp. Siostry głoszą konferencje, rekolekcje, prowadzą wydawnictwo „Misericordia”, szerzą orędzie Miłosierdzia w mediach (TV, internet).

Wypraszają także Boże Miłosierdzie dla całego świata, z ufnością powierzając Bogu wszystkie intencje, które polecają im ludzie. Swoją działalnością siostry starają się przede wszystkim dotrzeć do ludzi zagubionych duchowo, do tych, którzy utracili ufność w Boże Miłosierdzie i którzy nie poznali jeszcze dobrego Boga.

Podczas Drogi Krzyżowej z papieżem Franciszkiem wraz z siostrami krzyż będą nieść:

– dziewczęta z Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w Krakowie- Łagiewnikach. Ośrodek znajduje się na terenie Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. W tym szczególnym miejscu młode dziewczyny mają możliwość odkrywania miłości Boga. Otrzymują także pomoc psychologiczną, terapeutyczną wraz z przygotowaniem do samodzielnego życia. W MOW mają także możliwość ukończenia gimnazjum, liceum oraz szkół zawodowych;

– młodzi Kubańczycy, z którymi siostry na co dzień pracują w Camaguey na Kubie. Siostry pomagają młodym w odkrywaniu miłosiernej miłości Boga nawet w trudnych warunkach życia. Organizują dla nich spotkania, podczas których młodzież ma możliwość wspólnej modlitwy, adoracji, ale też zadawania pytań i rozmowy na ważne tematy. Siostry szukają także możliwości praktycznej pomocy młodym żyjącym często w trudnej sytuacji ekonomicznej.

8. stacja „Jezus poucza płaczące niewiasty” NIEUMIEJĘTNYCH POUCZAĆ

Materiał video dot. stacji: Przystanek Jezus Stop: „Jesus”

Etiuda artystyczna: Artysta od poczatku trwania nabożeństwa na oczach zgromadzonej publiczności tworzy na scenie Mural (7m * 3m). Tematem malarskim jest Jezus pocieszający płaczące niewiasty. Malowanie obrazu jest z zsynchronizowane z procesją młodzieży niosącą krzyż. Kiedy procesja dociera pod stacje, Twórca na oczach widzów spektakularnie finalizuje swoje dzieło.

Artysta: ALEXEY TALKO (Ukraina) – artysta malarz , specializujący się w malarstwie muralowy ,ulicznym, grafiti, ale także renowacji malowideł sakralnych.

Przystanek Jesus

Przystanek Jezus jest ogólnopolską inicjatywą ewangelizacyjną skierowaną do ludzi młodych uczestniczących w Przystanku Woodstock, celem prezentacji osoby Jezusa Zmartwychwstałego, przynoszącego dar zbawienia.Organizatorem Przystanku Jezus (od poczatku w 1999 roku) jest Katolickie Stowarzyszenie w Słuzbie Nowej Ewangelizacji, Wspólnota św. Tymoteusza z Gubina.

Wzorem lat ubiegłych będą: świadczyć o spotkaniu z Jezusem, dzielić się chlebem i czasem, modlić się za potrzebujących, posługiwać sakramentem Pokuty i Pojednania (księża), rozmawiać z rówieśnikami.

Przystanek Jesus is a polish nationwide evangelistic initiative aiming to young people participating in „Przystanek Woodstock”. Its goal is to present the Risen Jesus offering the gift of Salvation.

On the model of previous years they will bear witness to our encounter with Jesus, share with bread and time, pray for those in any need, talk with our peers.

9. stacja „Trzeci upadek Pana Jezusa” WĄTPIĄCYM DOBRZE RADZIĆ

Materiał video dot. stacji: Współnota Cenacolo

Etiuda artystyczna: Samotny , umęczony bohater. „Wspólczesny Jezus” dzwigający „współczesne grzechy młodych ludzi” wspina się mozolnie po wysokich schodach. Na jego barkach ciąży metalowy krzyż. Finalnie aktor dociera na szczyt schodów, (niczym góry, na której za chwilę zostanie ukrzyżowany). Finalnie upada po raz trzeci…
Artysta (Jesus): TOMASZ DUSIEWICZ – aktor mim. Odtwórca głównych ról pantomimicznych w spektaklach reperuarowych TEATRU AKT. Aktor uczestniczy w przedstawieniach scenicznych, plenerowych, a także specjalnie przygotowywanych projektach artystycznych, prezentowanych podczas festiwali teatralnych, oraz wszelkiego rodzaju imprezach kulturalnych na terenie całej Europy.

10. stacja „Jezus z szat obnażony” NAGICH PRZYODZIAĆ

Materiał video dot. stacji: Dzieło Pomocy Ojca Pio Padre. Pio Aid Work

Etiuda artystyczna: Jesus pod postacią Fly Mana, krążący (fruwający) nad zebraną na Błoniach publicznością. W pewnym momencie, szata owinięta wokół gimnastyka odwija się i opada na ziemię, jako symbol obdarcia Jezusa z szat.

Artysta (Jesus) : RAFAŁ RAJKOWSKI. Jako FLY MAN główny solista zespołu Ocelot. Aktualnie założyciel FLY CUBE – zespołu artystów akrobatów na najwyższym poziomie światowym. To również fundacja skupiająca artystów występujących na scenach i estradach praktycznie całego świata. Spektakle grupy fly cube to przykład na to że ciało ludzkie nie ma granic…

Dzieło Pomocy Ojca Pio

Głodnych nakarmić; Nagich przyodziać; Strapionych pocieszać; Nieumiejętnych pouczać… te i inne uczynki miłosierdzia codziennie wydarzają się w Dziele Pomocy św. Ojca Pio.

Zaangażowani w posługę w Dziele bracia kapucyni, pracownicy i wolontariusze, idąc za przykładem swojego Patrona, są blisko tych, którym dziś najtrudniej – osób bezdomnych i zagrożonych bezdomnością. Bezdomność to wielki dramat człowieka, często pozostawionego samemu sobie. To stan, z którego nie wychodzi się z dnia na dzień, tu potrzeba wszechstronnej pomocy i nieustannego towarzyszenia. Takie całościowe wsparcie osoby bezdomne otrzymują w dwóch Centrach prowadzonych przez Dzieło Pomocy św. Ojca Pio w Krakowie. Tu każdy potrzebujący może zjeść ciepły posiłek, wziąć kąpiel, uprać lub otrzymać odzież. Prócz pomocy doraźnej, w Centrach osoby bez domu otrzymują także wsparcie specjalistyczne: socjalne, prawne, zawodowe, psychologiczne i duchowe. Dodatkowo Dzieło Pomocy św. Ojca Pio prowadzi 7 mieszkań wspieranych, w których pod okiem pracowników kilkadziesiąt osób bezdomnych uczy się prowadzenia domu. Ponieważ bezdomność to przede wszystkim wielka samotność, w Dziele Pomocy działają również grupy wsparcia, w których osoby bezdomne mogą wspólnie przeżywać to co trudne i to co radosne. Grupy te są także przestrzenią realizacji sportowych czy filmowych pasji. Takie wszechstronne towarzyszenie pozwala osobom bezdomnym śmiało stawiać kolejne kroki w drodze do upragnionego domu.

Prócz kilkuset udzielanych wciągu miesiąca konsultacji, ton wypranej odzieży, setek kąpieli, Dzieło Pomocy św. Ojca Pio jest przede wszystkim miejscem spotkania. Tutaj brat spotyka starszego brata, który ma dla niego czas, wysłuchuje i towarzyszy w powrocie do samodzielności. Starszy brat, choć zawsze życzliwy, jest również wymagający, proponuje wspólne działanie, lecz nie wyręcza, bywa, że cierpliwie czeka, aż młodszy będzie gotowy na zmiany. Dzięki temu braterskiemu przyjęciu wiele osób bezdomnych właśnie tu – w Dziele Pomocy św. Ojca Pio – odkrywa swój pierwszy od wielu lat dom.

11. stacja „Jezus przybity do Krzyża” KRZYWDY CIERPLIWIE ZNOSIĆ

Materiał video dot. stacji: Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Miłości z Kalkuty

Missionaries of Charity

Etiuda artystyczna: Scena przybicia Jezusa do Krzyża ukazana przez podniesienie wielkiego, 8 metrowego krzyża, a na nim już ukrzyżowanego Jesusa. Krzyż zostanie podniesiony w rytm dzwięków muzyki przez grupę wolontariuszy i kaskaderów.

Artysta: (Jesus) MICHAŁ DERLICKI Absolwent Akademi Wychowania Fizycznego w Warszawie. Instruktor wushu sportowego (kungfu), gimnastyki i akrobatyki sportowej oraz członkiem Koła Kaskaderów

Filmowych. Wielokrotny złoty medalista Międzynarodowych Mistrzostw Polski oraz złoty medalista prowincji Shanxi w Chinach w stylach południowych w Wushu/Kung fu sportowym.

Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Miłości z Kalkuty – zgromadzenie zakonne założone przezbłogosławioną Matkę Teresę z Kalkuty. Początkowo siostry pracowały w slumsach rejonach Indii, potem Azji. Obecnie około 4000 sióstr posługuje najbiedniejszym z biednych w różnych krajach na całym świecie. Siostry zbierają z ulic miasta ludzi bezdomnych, aby ich umyć, opatrzyć im rany, nakarmić; uczą dzieci – głównie na ulicach; prowadzą domy dla porzuconych dzieci, starając się o ich adopcję; zajmują się trędowatymi, odwiedzają domy starców, szpitale, więzienia.Oprócz trzech podstawowych ślubów zakonnych: ubóstwa, posłuszeństwa i czystości, ślubują całym sercem pełnioną bezinteresowną służbę najbiedniejszym z biednych.

12. stacja „Jezus umiera na Krzyżu” SPRAGNIONYCH NAPOIĆ

Materiał video dot. stacji: Wspólnota „Chleb Życia” Siostry Chmielewskiej Chmielewski Sisters “Bread of Life” Community

Artysta: (Jesus) MICHAŁ DERLICKI (patrz stacja XI)

Etiuda artystyczna: Moment ukrzyżowania Jesusa, przedstawiony w nowoczesnej, technologicznej formie. Jesus przestrzelony (prześwietlony) czerwonymi smugami otaczających krzyż świateł, umiera na Krzyżu. Snopy swiatła niczym grzechy, (włócznie) raniące ciało Chrystusa…

Wspólnota „Chleb Życia” Siostry Chmelewskiej

DUCHOWOŚĆ

Gromadzą się wokół Eucharystii jako Lud Boży, któremu przewodzi Jezus-Baranek ofiarowany za grzechy świata. Bóg przyszedł na świat, żeby go pojednać ze sobą i nam, chrześcijanom, swoim uczniom, zlecił to jednanie wszędzie tam, gdzie człowiek jest zraniony, odrzucony, prześladowany.

DZIAŁALNOŚĆ

Wspólnota prowadzi w Polsce 7 domów, w których przyjmuje ludzi bezdomnych, starych, chorych i matki z dziećmi, starając się razem z nimi stworzyć miejsce do godnego życia i umożliwić powrót do społeczeństwa wykluczonym. Fundacja założona przez Wspólnotę walczy z barierami edukacyjnymi na jakie napotykają dzieci i młodzież z ubogich rodzin, bezrobociem i wykluczeniem osób niepełnosprawnych.

Rocznie do naszych domów trafia ok.1000 osób bezdomnych. Prowadzą na wsi przedszkole i świetlicę dla dzieci i młodzieży, organizują spotkania i wypoczynek ludziom niepełnosprawnym, budują i remontujemy domy ubogim rodzinom. Ponad 500 młodych ludzi wspiera comiesięcznymi stypendiami na naukę. Prowadzą warsztaty pracy: przetwórnię i szwalnię zatrudniając osoby bezrobotne.

13. stacja „Jezus zdjęty z Krzyża w ramiona Matki” MODLIĆ SIĘ ZA ŻYWYCH I UMARŁYCH

Materiał video dot. stacji: Szpitał Domowy. Home Hospital

Etiuda artystyczna: Połączenie współczesności z historyczną wizją tego wydarzenia. Zdjęcie z krzyża gdzie współcześni alpiniści, korzystająć z uprzęży i mocowań alpinistycznych, niczym (ratownicy, taternicy) ściągają ciało Jezusa na dół, z krzyżą. Jezus zostaje złożony w ręce szlochającej matki…

Artysta (Matka): AGATA PIOTROWSKA MASTALERZ Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Aktorka Teatru Studio w Warszawie.Wykładowca techniki mowy i emisji głosu w Szkole Filmowej oraz na Uniwersytecie Warszawskim.

Artysta: (Jesus) MICHAŁ DERLICKI

Szpital Domowy

Najmniejszy kościół w Krakowie, w samym sercu miasta, na Rynku Głównym. Od niemal dwóch lat, każdego wieczoru, od 20:00 do 22:00 trwała tam Adoracja Najświętszego Sakramentu, a w konfesjonale dyżurował kapłan. Przychodzili ludzie w różnym wieku: młodzi, starsi, kapłani, siostry zakonne. Inicjatywa wyszła od studentów gromadzących się w krakowskich duszpasterstwach akademickich. Obserwując z niepokojem zmiany, jakie w ostatnich latach zaszły w życiu miasta – szerzenie się niemoralnych zachowań i nachalne nakłanianie do skorzystania z oferty licznych kubów nocnych, a zatem grzechu przeciwko szóstemu przykazaniu – postanowili działać. Młodzi zmobilizowali swoich duszpasterzy i najpierw zadeklarowali modlitwę przez 30 dni. Każdego wieczoru przed Najświętszym Sakramentem czuwała inna wspólnota. Po miesiącu modlitwy, dzieło postanowiono kontynuować.

Dzięki zaangażowaniu ponad 70 kapłanów i młodych – w kościele pw. św. Wojciecha, pierwszego polskiego męczennika – Adoracja i dyżury w konfesjonale trwały prawie dwa lata. Modliliśmy się o czystość, o moralną odnowę Krakowa, a także – dobre przygotowania do Światowych Dni Młodzieży.

Nazwa Szpital Domowy zaczerpnięta została od żyjącego na przełomie XVI i XVII w. sł. Bożego – ks. Piotra Skargi, królewskiego kaznodziei, który podjął wiele dzieł charytatywnych, a szpitalem domowym nazywał szczególne miejsce, jakie w Kościele należy się ubogim, chorym, głodnym, ułomnym czy samotnym.

W Szpitalu Domowym chcieliśmy przedstawiać nasze choroby i słabości najlepszemu Lekarzowi; to dlatego modliliśmy się za uwikłanych w grzech nieczystości, niewierzących i zagubionych. Mamy kilka świadectw, że Szpital Domowy działa, że ci, którzy się tam modlili doznawali uwolnienia, wychodzili z uzależnień! Dzięki jałmużnie, jaką zebraliśmy podczas pierwszych 30 dni modlitwy – udało się otworzyć chrześcijańską Poradnię dla osób mających problemy na tle seksualnym, w której pomoc – świadczona była za darmo.

Krzyż niosą osoby, które przyczyniły się do dzieła: młodzież wraz z kapłanami.

14. stacja „Jezus złożony do grobu” UMARŁYCH GRZEBAĆ

Materiał video dot. stacji: Hospicjum św. Łazarza. St. Lazarus Hospice

Etiuda artystyczna: Finalna scena Drogi Krzyżowej. Przy akompaniamencie orkiestry i chóru cała procesja młodych ludzi, wraz z Krzyżem Swiatowych Dni Młodzieży dociera do ołtarza głównego. Na ołtarzu artystka, malarka maluje piaskiem ostatnią scenę złożenia Jezusa do grobu. Do ołtarza docierają nie tylko przedstawiciele młodzieży, ale także artyści biorący udział w etiudach artystycznych na poszczególnych stacjach. Finalne połączenie Drogi Krzyżowej z ołtarzem głównym i Papieżem Franciszkiem.

Artystka: MAGDALENA BĄK Absolwentka Wydziału Sztuki Uniwersytetu Rzeszowskiego. Laureatka wielu nagród artystycznych. m.in. „Sacrum w sztuce” „Młode Talenty” etc, Autor prac na wystawach zbiorowych, indywidualnych, plenerach malarskich oraz aukcjach charytatywnych. Członek międzynarodowej grupy artystycznej Xmusicon.

Hospicium Św. Łazarza

Rozwijający się w wielu krajach społeczny ruch hospicyjny jest nośnikiem określonych wartości. Ruch ten zrodził się z wrażliwości na cierpienie drugiego człowieka i z potrzeby bezinteresownego służenia. Celem stała się poprawa losu terminalnie chorych, zwłaszcza umierających na nowotwory złośliwe.

Misja pełniona przez Hospicjum skierowana jest zarówno do jego pracowników i wolontariuszy jak i całego społeczeństwa. W ludziach podejmujących pracę, zarówno wolontariuszach jak i pracownikach etatowych ma ona wyrabiać świadomość, że przełamują pewne tradycje, które należy pielęgnować i przekazywać młodszym współpracownikom oraz że hospicjum nie jest zwykłym miejscem pracy, ale miejscem spotkania ludzi tworzących wraz z chorymi i ich rodzinami wzajemnie wspierającą się wspólnotę.

Dotyczyć to może wszystkich lekarzy, pielęgniarek i kapelanów. Trzeba nauczyć się, że „bycie z chorym” nie jest stratą czasu i że często więcej otrzymujemy niż dajemy.

Źródło tekstu: www.pope2016.com