7 lipca 2015r. odbyła się konferencja prasowa po posiedzeniu Rady Ministrów z udziałem ministra zdrowia Mariana Zembali oraz sekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia Beaty Małeckiej-Libery. Konferencja poświęcona będzie ustawie o zdrowiu publicznym.
– Jestem dumna, że po wielu latach mamy fantastyczną, nowoczesną ustawę o zdrowiu publicznym i będziemy mówić wreszcie o zdrowiu. To jest dopełnienie tego wszystkiego, co dzieje się już w systemie ochrony zdrowia. Dotychczas głównie koncentrowaliśmy się na medycynie klinicznej, na chorobie, na szpitalu. Teraz pora, aby mówić także o tym, w jaki sposób zapobiegać – mówiła wiceminister Beata Małecka-Libera.
Do najważniejszych wyzwań stojących przed polskim systemem ochrony zdrowia Beata Małecka-Libera zaliczyła m.in. choroby krążenia, nadwagę i otyłość u dzieci, walkę z używkami i opiekę nad osobami starszymi.
– Jednak, aby zrealizować wszystkie cele ustawy, będzie konieczna współpraca wszystkich resortów (szczególnie MSiT i MEN) – zaznaczyła wiceminister Beata Małecka-Libera.
Rada Ministrów przyjęła dziś projekt ustawy o zdrowiu publicznym. Zawiera on regulacje, które mają poprawić stan zdrowia polskiego społeczeństwa.
Realizacja zadań przewidzianych w ustawie przyczyni się do pozytywnych zmian zdrowotnych – m.in. do zmniejszenia odsetka palących o 2% do 2020 r., ograniczenia otyłości i zapadalności na cukrzycę do 2025 r. Długofalowym efektem będzie wydłużenie życia mężczyzn do 78 lat i kobiet do 84 lat w 2030 r. i zmniejszenie różnicy w przeciętnej długości życia między kobietami a mężczyznami z 8 do 6 lat.
Główne założenia projektu
Przyjęcie Narodowego Programu Zdrowia
Dokumentem strategicznym dla zdrowia publicznego, a więc podstawą działań, będzie Narodowy Program Zdrowia (NPZ). Ma on na celu przede wszystkim wydłużenie życia Polaków, poprawę jakości ich życia oraz ograniczanie społecznych nierówności w zdrowiu.
W Narodowym Programie Zdrowia zostaną określone:
- cele operacyjne – ukierunkowane na zmniejszenie narażenia społeczeństwa na największe zagrożenia zdrowotne,
- zadania służące realizacji celów operacyjnych,
- podmioty odpowiedzialne za realizację zadań i realizatorzy tych zadań,
- tryb i wysokość finansowania zadań,
- wskaźniki i sposób monitorowania i ewaluacji NPZ.
Więcej o Narodowym Programie Zdrowia
NPZ będzie ustanawiamy na co najmniej 5 lat, ponieważ profilaktyka, promocja zdrowia, poszerzanie wiedzy społeczeństwa na temat zdrowia, postaw i zachowań prozdrowotnych to działania długofalowe i muszą być podejmowane systematycznie. Pierwszy program zostanie przyjęty na lata 2016 – 2020.
Dotychczas realizowane programy (obejmujące m.in. onkologię, kardiologię, badania przesiewowe, profilaktykę i rozwiązywanie problemów związanych z uzależnieniem od alkoholu, narkotyków i nikotyny) staną się częścią NPZ. Nowym zadaniem będzie program profilaktyki otyłości.
Na realizację NPZ w 2016 r. zostanie przeznaczonych 140 mln zł. Łącznie w latach 2016 – 2025 na NPZ przeznaczy się ok. 1,4 mld zł.
Powołanie Pełnomocnika Rządu do Spraw Zdrowia Publicznego i Komitetu Sterującego Narodowego Programu Zdrowia
Projekt ustawy przewiduje możliwość powołania Pełnomocnika Rządu do Spraw Zdrowia Publicznego, który będzie koordynował, inicjował i monitorował realizację przepisów przewidzianych w projekcie ustawy. Utworzony zostanie również Komitet Sterujący Narodowego Programu Zdrowia – w jego skład wejdą przedstawiciele ministerstw odpowiedzialnych za wdrażanie zadań określonych w NPZ.
Utworzenie Rady do Spraw Zdrowia Publicznego
Projekt ustawy przewiduje utworzenie Rady do Spraw Zdrowia Publicznego, odpowiedzialnej za planowanie i monitorowanie zadań prowadzonych w zdrowiu publicznym. Rada zastąpi funkcjonujący obecnie Międzyresortowy Zespół Koordynacyjny Narodowego Programu Zdrowia i będzie pełniła funkcję opiniodawczo-doradczą ministra zdrowia. W jej skład wejdą m.in. przedstawiciele administracji publicznej, jednostek naukowych, pracodawców i organizacji pozarządowych.
Priorytetowe działania, które będą realizowane w ramach projektowanej ustawy
- promocja zdrowia i profilaktyka chorób, w szczególności cywilizacyjnych;
- edukacja zdrowotna dostosowana do potrzeb różnych grup społecznych – zwłaszcza dzieci, młodzieży i osób starszych – z wykorzystaniem programów o dobrej jakości i sprawdzonej skuteczności;
- rozpoznawanie, eliminowanie lub ograniczenie zagrożeń dla zdrowia fizycznego, psychicznego i społecznego w miejscu zamieszkania, nauki, pracy i rekreacji;
- systematyczne monitorowanie stanu zdrowia i jego zagrożeń oraz jakości życia związanej ze zdrowiem ludności w celu identyfikacji priorytetów dla polityki zdrowotnej państwa oraz wskazywanie skutecznych programów prewencji chorób i promocji zdrowia;
- kształcenie i racjonalne wykorzystanie kadr w zakresie zdrowia publicznego oraz włączenie profilaktyki chorób i promocji zdrowia do programów edukacyjnych różnych grup zawodowych, zwłaszcza kadr medycznych, nauczycieli i administracji publicznej;
- inicjowanie i prowadzenie badań naukowych oraz współpracy międzynarodowej w zakresie zdrowia publicznego.