Protest rodziców osób niepełnosprawnych w Sejmie
Protest rodziców osób niepełnosprawnych w Sejmie
Wrócili do Sejmu po blisko czterech latach. Rodzice razem z niepełnosprawnymi dziećmi piszą list do prezesa Kaczyńskiego i deklarują: zostajemy w Sejmie do skutku. Protestują, bo pomoc państwa jest dalece niewystarczająca.
Dla protestujących priorytetowe są dwa postulaty. Pierwszy z nich to wprowadzenie dodatku rehabilitacyjnego dla osób niepełnosprawnych, niezdolnych do samodzielnej egzystencji po ukończeniu 18. roku życia w kwocie 500 złotych miesięcznie bez kryterium dochodowego; dodatek miałby nie być wliczany do dochodu osoby niepełnosprawnej.
Drugi postulat to zrównania kwoty renty socjalnej z najniższą rentą z ZUS z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, wraz ze stopniowym podwyższaniem tej kwoty do równowartości minimum socjalnego obliczonego dla gospodarstwa domowego z osobą niepełnosprawną.
Protest rodziców osób niepełnosprawnych w Sejmie
Fot. ŚWIECZAK
Protest rodziców osób niepełnosprawnych w Sejmie
Fot. ŚWIECZAK
Protest rodziców osób niepełnosprawnych w Sejmie
Fot. ŚWIECZAK
– Przyjechaliśmy upomnieć się o osoby niepełnosprawne, o nasze dzieci, które skończyły 18 lat i tak naprawdę program „Za życiem” nie zafunkcjonował dla tych osób – podkreślała Iwona Hartwich z Komitetu Protestacyjnego Rodziców Osób Niepełnosprawnych. – Żenująco niska kwota renty socjalnej 744 złotych i zasiłek pielęgnacyjny 153 złote, to są kwoty śmiesznie niskie – powiedziała z kolei Aneta Rzepka, matka biorąca udział w proteście.
Protest rodziców osób niepełnosprawnych w Sejmie
Fot. ŚWIECZAK
Protest rodziców osób niepełnosprawnych w Sejmie
Fot. ŚWIECZAK
Protest rodziców osób niepełnosprawnych w Sejmie
Fot. ŚWIECZAK
Protest rodziców osób niepełnosprawnych w Sejmie
Fot. ŚWIECZAK
Protest rodziców osób niepełnosprawnych w Sejmie
Fot. ŚWIECZAK
Protest rodziców osób niepełnosprawnych w Sejmie
Fot. ŚWIECZAK
W środę wieczorem 18 kwietnia Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej zaprosiło protestujących w Sejmie na spotkanie. Wiceminister Krzysztof Michałkiewicz nie złożył jednak żadnych deklaracji i nie powiedział, czy ministerstwo spełni oczekiwane postulaty. – Nie wyjdziemy z Sejmu, dopóki nie zostaną zrealizowane – zapowiedzieli protestujący
Nic się nie mówi o tym, że ci rodzice dostają w związku z posiadaniem niepełnosprawnego dziecka ok. 2 tysięcy złotych miesięcznie. Pokazują jakieś 150 zł, a jest to tylko wycinek tego co dostają. Jestem za tym żeby niepełnosprawnym państwo pomagało, ale rozsądnie. Pomoc powinna być kierowana do tych, którzy jej rzeczywiście potrzebują, czyli tych, którzy sami nie mają możliwości się utrzymać. Ktoś relacjonował, że tam w Sejmie protestują m.in. osoby, które w rodzinie mają dochody rzędu 10 tysięcy złotych miesięcznie – rozumiem, że dlatego chcą dostawać pomoc bez kryterium dochodowego. Mnie nikt nie pomaga w utrzymywaniu mojego dziecka, a zarabiam mniej niż ci protestujący dzisiaj dostają od państwa – czyli m.in. z moich podatków. Pytam z jakiej racji? Dlaczego kładą spać na kamiennych posadzkach niepełnosprawne dzieci, narażając ich zdrowie? Niech jedna z drugą pani jak chce to sama naraża swoje zdrowie i leży na kamieniach, ale niepełnosprawnego dziecka nie wolno jej tak traktować. Tym powinien zająć się sąd rodzinny.
Ci, co protestują w Sejmie to przecież te same osoby, które kilka lat temu protestowały jako „rodzice dzieci niepełnosprawnych” – tylko im te dzieci wyrosły z wieku dziecięcego i teraz przemianowali się na „rodziców osób niepełnosprawnych”. Zastrzegają jednak, żeby dawać tylko rodzicom niepełnosprawnych, a córkom osób niepełnosprawnych już nie. Rozumiem, że według nich opiekunowie starszych niepełnosprawnych ludzi się w ogóle nie liczą i niech się utrzymają za 520 zł miesięcznie – albo „zdychają” z głodu. Od iluś lat blokują próby wprowadzenia kompleksowych rozwiązań dotyczących pomocy wszystkim osobom niepełnosprawnym. Wystarczy posłuchać ich wypowiedzi, ich przywódczyni powiedziała jasno i wyraźnie, że inne grupy niepełnosprawnych ją nie interesują. Pytam jak długo jeszcze ta grupka stanowiąca ułamek osób niepełnosprawnych będzie terroryzowała kolejne rządy i całe środowisko osób niepełnosprawnych? Jak długo jeszcze będzie się liczyło tylko ich „dawać nam, a całą resztę niepełnosprawnych mamy gdzieś?”
Czy np. opiekunowie dorosłych osób niepełnosprawnych, którzy dostają zaledwie 520 zł miesięcznie i którzy często naprawdę głodują to jakaś gorsza kategoria? Rząd powinien wprowadzić sprawiedliwe rozwiązania systemowe i nie ulegać szantażom znikomej grupki tylko dlatego, że blokują korytarz w Sejmie, a inni niepełnosprawni zachowują się w sposób odpowiedzialny i starają się wspólnie z władzami wypracować właśnie sprawiedliwe rozwiązania systemowe.