INTERWIZJA.WARSZAWA TV

Trumny z ciałami przyleciały 23 listopada 2016r. na Lotnisko Chopina rejsowym lotem z Nowego Jorku i zostały przetransportowane do 1. Bazy Lotnictwa Transportowego.

Sprowadzenie szczątków płk. Matuszewskiego oraz mjr. Floyar-Rajchmana zrealizowane zostało przez Komitet Honorowy powołany dla sprowadzenia do kraju i uroczystego pochówku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie szczątków doczesnych płk. Ignacego Matuszewskiego i mjr. Henryka Floyar-Rajchmana, którego przewodniczącym jest szef MON, a w jego składzie znajdują się m.in. obecni na uroczystości powitania dr hab. Sławomir Cenckiewicz – Dyrektor Wojskowego Biura Historycznego, Jan Józef Kasprzyk – szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, Jan Dziedziczak – Sekretarz Stanu w MSZ, Adam Glapiński – prezes NBP, Piotr Woyciechowski – prezes Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych oraz dr Magdalena Kapuścińska z Rady Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku.23

Modlitwę za zmarłych odmówił biskup polowy Wojska Polskiego gen. bryg. Józef Guzdek.

– To jest dzień, o którym marzyli polscy wygnańcy, polscy emigranci, kiedy najpierw w roku 1946 r. grzebali w dalekim Nowym Jorku Ignacego Matuszewskiego, a pięć lat później jego przyjaciela, zgodnie z jego wolą w tym samym grobie, mjr. Floyar-Rajchmana – mówił podczas uroczystości dyrektor Wojskowego Biura Historycznego Sławomir Cenckiewicz.

Współtwórca Konstytucji Kwietniowej profesor Bogdan Podolski napisał w roku 1946 : Kiedyś przyjdzie taki dzień kiedy polskie wojsko, wojsko niepodległego państwa polskiego pochyli swoje najświętsze sztandary nad mogiłą Matuszewskiego, w Polsce, i odda im hołd za to co dla Polski zrobili. (..) Można dużo mówić o zasługach tych oficerów (…) Jesteśmy na początku drogi, żeby pamięć o tych wielkich Polakach przywrócić. Zacytuję dwie wojskowe opinie służbowe tych oficerów: „Ideowy i bezwzględnie prawy, nie zna kompromisu z własnym sumieniem” – generał Władysław Sikorski o płk. Matuszewskim w 1941 roku . I opinia o Rajchmanie z 1931 roku: „Wybitna siła woli, ogromna inicjatywa i odporność.”
– Dzisiaj Rzeczpospolita spłaca swój dług, jaki my wszyscy Polacy, zaciągnęliśmy u tych dwóch wielkich naszych rodaków – powiedział szef MON

W przemówieniu okolicznościowym minister obrony narodowej Antoni Macierewicz podkreślił, że pułkownik Matuszewski czekał równo 70 lat na to, aż powróci do Polski. Matuszewski przekazywał w testamencie, że chce wrócić, ale do Polski niepodległej. Dzisiaj z dumą i wdzięcznością możemy Go tutaj na ziemi Polski niepodległej przywitać.(…) Ignacy Matuszewski był współtwórcą polskiego wywiadu i kontrwywiadu. Nie byłoby tego największego zwycięstwa w najnowszych dziejach Polski, jakim była Bitwa Warszawska bez Ignacego Matuszewskiego.(…) Bez uratowanego złota nie byłby możliwy wysiłek zbrojny armii Rzeczpospolitej podczas II wojny światowej. To w olbrzymim stopniu dzieło Matuszewskiego. Dziełem ich obu jest polska myśl niepodległościowa. Nie byłoby Polski niepodległej bez ich walki, pracy, trudu i cierpienia.

– Panie Pułkowniku, Panie Majorze z dumą i czcią witamy Was na polskiej ziemi! – zaakcentował minister Antoni Macierewicz.

***
Ignacy Matuszewski (ur. 1891 r. w Warszawie – zm. 1946 r. w Nowym Jorku) studiował filozofię w Krakowie, architekturę w Mediolanie i prawo w Dorpacie. Służąc w armii rosyjskiej w czasie I wojny światowej awansował od chorążego do sztabs-kapitana, następnie walczył w I Korpusie Polskim generała Dowbór-Muśnickiego. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. służył w stopniu majora m.in. w II Oddziale Naczelnego Dowództwa, którego szefem został w 1920 r. Cztery lata później awansował na stopnień pułkownika. Pracował jako dyplomata w Rzymie, Budapeszcie, w 1931 r. został ministrem skarbu. We wrześniu 1939 r. kierował ewakuacją polskiego złota za granice zaatakowanej przez Niemcy Polski. Po przedostaniu się do Francji nie został przyjęty do formującego się Wojska Polskiego. Wyjechał do Stanów Zjednoczonych – należał do inicjatorów powołania Komitetu Amerykanów Polskiego Pochodzenia i Instytutu Piłsudskiego, którego był wiceprezesem.

Henryk Floyar-Rajchman (ur. 1893 r. w Warszawie – zm. 1951 r. w Nowym Jorku) studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po wybuchu I wojny światowej w 1914 r. służył w 5 pułku piechoty Legionów, a po kryzysie przysięgowym w 1917 r. został zaprzysiężony w Polskiej Organizacji Wojskowej. Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. jako kapitan w sztabie I Dywizji Piechoty Legionów. W latach 1928-1931 pełnił funkcję attaché wojskowego RP w Tokio. Od 1933 do 1935 r. był wiceministrem i ministrem przemysłu i handlu. We wrześniu 1939 wraz z Ignacym Matuszewskim brał udział w ewakuacji polskiego złota. Po przedostaniu się do Francji został przeniesiony do rezerw. W 1941 r. przyjechał do Nowego Jorku, w 1942 zorganizował Zjazd Związku Obrony Narodowej im. Józefa Piłsudskiego. Był współzałożycielem instytutu imienia marszałka. Od 1944 r. wchodził w skład Rady Instytutu, następnie był jego wiceprezesem do roku 1951.